این آیه چند نکته دارد.
1 هستی شناختی (الهه)
2 مبنای ارزش شناختی و بر مبنای دلبخواهانه (اتخذ الهه هواه)
3 مبنای مشروعیت رو انسان قرار دادن (امانیسم)
4 علم را از غایات بریدن (علی علم)
5 بیان رابطه بین گمراهی بین جداشدن علم از غایت (اضله علی علم)
6 پیامدهای معرفت شناختی به جهت تغییر در نوع تحقق وجودی (ختم علی سمعه و قلبه و جعل علی بصره غشاوه)
7 شکاکیت و نسبیت انگاری به عنوان یکی از پیامدها اتخاذ غایات دلبخواهانه)
و بسیاری نکات دیگر ...............

آیه

«أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ وَ أَضَلَّهُ اللَّهُ عَلى‏ عِلْمٍ وَ خَتَمَ عَلى‏ سَمْعِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَعَلَ عَلى‏ بَصَرِهِ غِشاوَةً فَمَنْ يَهْدِيهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ أَ فَلا تَذَكَّرُونَ»{جاثیه/۲۳}
ترجمه

پس آيا ديدى كسى را كه هواى خويش را معبود خود قرار داده و خداوند او را با وجود آگاهيش به بيراهه گذاشت و بر گوش و قلبش مهر زد و بر چشمش پرده‏اى نهاد. پس بعد از خدا كيست كه او را هدايت كند، پس آيا پند نمى‏گيريد؟