اگر بر فرض محال روزی فرارسد که هر یک از مختصت انسانی را از جهان طبیعت به دست بیاوریم ، باز نخواهیم توانست با مونتاژ کردن آنها ، برای مدیریت آن مختصات ، یک "من" ساخته و سپس خطاب به هر یک از آنها بگوییم : تو برو ابن سینا باش، تو بر فارابی باش ، تو هم معطل نشو و برو ابوریحان بیرونی باش ، تو عادل محض و تو هم ستمکار باش! جای شگفتی این است که بعضی از متفکران ، از یک طرف شناخت خود را درباره انسان بر مبنای تجزیه قرارداده ، یک یا دو بعد انسان را به صورت مطلق به عنوان ماهیت او مطرح می کنند ، و از سوی دیگر ،  از مطلق گرایی ها انتقاد می کنند

علامه محمد تقی جعفری