- بعضى از محققان شيعه گفته اند از حروف مقطّعه، اگر حروف مكرر را رها كنيم، عبارت «صراط على حقّ نمسكه» (راه على حق است آن را در پيش مى گيريم) بيرون مى آيد. و بعضى از محققان اهل سنت، شايد در پاسخ آن گفته اند از جمع آن‌ها عبارت «صحّ طريقك مع السنه» (راه تو با اهل سنت درست است) برمى آيد.
- كوتاه ترين آيه قرآن از ميان حروف مُقطّعه، «طه» در آغاز سوره طه، سوره بيستم و «يس» در آغاز سوره يس، سوره سى وششم قرآن است. بايد توجه داشت كه «ق» در آغاز سوره «ق»، و «ن» در آغاز سوره قلم، داراى عدد مستقل نيستند، يعنى آيه واحدى شمرده نشده اند.

- دو آيه در قرآن وجود دارد كه تمامى حروف الفبا در آنها به كار رفته است، اين دو آيه عبارتند از آيه ۱۵۴ سوره آل عمران و آيه آخر سوره فتح.
- دو آيه در قرآن كريم هست كه عباراتى از آنها صنعت قلب مستوى يا عكس كامل دارد. يعنى از هر دو سو يكسان خوانده مى شود:
۱) «كلٌّ فى فلك» (يس، ۴۰)
۲) «ربّك فكّبر» (مدثر، ۳).
- وسط قرآن مجيد، يعنى آن جا كه قرآن، درست به دو قسمت تقسيم مى گردد كلمه «وليتلطّف» (سوره كهف، ۱۹) است.

دكتر رشاد خليفه مصرى الاصل و استاد كامپيوتر در دانشگاه هاى امريكا بود كه فرضيه عدد نوزده را پيش كشيد كه بسم اللَّه الرحمن الرحيم، نوزده حرف است و كلمه «اسم» نوزده بار در قرآن آمده است، و كلمه جلاله (اللَّه) ۲۶۹۸ بار كه مضربى از نوزده است؛ يعنى ۱۹ ضرب در ۱۴۲؛ و «الرحمن» ۵۷ بار (۳ ضرب در ۱۹)، و «الرحيم» ۱۱۴ بار (۱۹ ضرب در ۶) در قرآن به كار رفته است. اما نظريه او از آن جهت که عدد نوزده عدد مقدس بابيان و بهاييان است، مشکلات جدى به وجود آورد. اشكال ديگر نظريه او اين بود كه تا حدودى «حساب سازى» در آن مشاهده شد. از جمله يكى از بزرگ ترين قرآن پژوهان ايران، آقاى دكتر محمود روحانى، كه صاحب يكى از دقيق ترين فرهنگ‌ها و فهرست هاى آمارى قرآن است (به نام فرهنگ آمارى كلمات قرآن كريم / المعجم الاحصائى لألفاظ القرآن الكريم، ۳ مجلد، طبع مشهد، مؤسسه چاپ و نشر آستان قدس رضوى)، بررسى جديد و دقيقى درباره آمار كلمه جلاله (اللَّه) در قرآن انجام داده و با قاطعيت تمام
آمار اين كلمه را ۲۶۹۹ نشان مى دهد كه با آمار رشاد خليفه يك عدد اختلاف دارد.

- كتاب عبدالرزاق نوفل اعجاز عددى در قرآن كريم نام دارد و به قلم قرآن پژوه و قرآن شناس معاصر، آقاى مصطفى حسينى طباطبائى به فارسى ترجمه شده است. ذيلاً تعدادى از آمار و ارقام شگفت آور عبدالرزاق نوفل نقل مى شود:
* واژه دنيا در قرآن كريم ۱۱۵ بار به كار رفته است، و واژه آخرت هم همين تعداد.
* شياطين ۶۸ مرتبه، ملائكه هم همين تعداد.
* حيات ۷۱ بار، موت هم همين تعداد.
* علم و معرفت و مشتقات آنها ۸۱۱ بار، ايمان و مشتقات آن هم همين تعداد.
* ابليس يازده بار، و استعاذه از او هم به همين تعداد.
* كلمه يوم به معناى روز (به صورت مفرد) ۳۶۵ بار به تعداد روزهاى سال (شمسى) در قرآن به كار رفته است و به صورت تثنيه و جمع سى بار، به تعداد روزهاى ماه.
* كلمه شهر به معناى ماه، ۱۲ مرتبه در قرآن ديده مى شود به تعداد ماه هاى سال.
- كتاب دكتر ابوزهراء النجدى، قرآن پژوه شيعه «من الاعجاز البلاغى و العددى للقرآن الكريم» نام دارد. ذيلاً چند تناسب و ظرافت جديد عددى قرآنى را كه او پيدا كرده است نقل مى كنيم:
* ساعت / الساعه در قرآن كريم ۲۴ بار به كار رفته است به تعداد ساعات شبانه روز.
* سماوات السبع يا سبع سماوات، هفت بار به كار رفته است.
* «سجد» و مشتقات آن ۳۴ مرتبه به كار رفته است كه برابر مجموع سجده هاى هفده ركعت نماز شبانه روزى است، از قرار هر ركعتى دو سجده، جمعاً ۳۴ سجده.
* لفظ صلاه و قيام و اقيموا و مشتقات آن ۵۱ بار به كار رفته است كه برابر با
هفده ركعت نماز واجب و ۳۴ ركعت نماز مستحب شبانه روزى است.
* مشتقات وصى / توصيه به تعداد اوصياى الهى دوازده بار به كار رفته است.
* لفظ شيعه و مشتقاتش دوازده بار در قرآن به كار رفته است.
* مشتقات فرقه، ۷۲ بار به كار رفته است و اين به تعداد ۷۲ فرقه اسلامى است.
* كلمه (امام) به معناى رهبر و زمامدار الهى به صورت مفرد و جمع ۱۲ بار در قرآن كريم تكرار شده است كه مطابق است با روايات نقل شده از پيامبر اسلام (ص) از طريق شيعه و سنى مبنى بر اينكه تعداد امامان بعد از ايشان ۱۲ نفر مى باشند.
* كلمه (رجل) به معناى مرد مساوى كلمه (امراه) به معناى زن هر كدام ۲۴ بار آمده است.
* كلمه (الحسنات) به معناى خوبى‌ها و كلمه (سيئات) به معناى گناهان هر كدام ۱۸۰ بار تكرار شده است.
* كلمه (الحياه) به معناى زندگى وكلمه (الموت) به معناى مرگ هر كدام ۱۴۵ بار تكرار شده است.
* كلمه (ارسل) به معناى فرستاد و مشتقات آن ۵۱۳ بار در قرآن كريم تكرار شده است و نام ۲۸ پيامبرى كه در قرآن از آنها نامى آورده شده است نيز مجموعاً ۵۱۳ بار تكرار شده است.
* كلمه (الرسل) به معناى پيامبران و كلمه (الناس) به معناى مردم هر كدام ۳۶۸ بار تكرار شده است.
* كلمه (سرور) به معناى شادى و كلمه (حزن) به معناى غم و اندوه هر كدام ۴ بار تكرار شده است.
* كلمه (الحر) به معناى گرما و كلمه (البرد) به معناى سرما هر كدام ۴ بار تكرار شده است.

- كاتبان وحى را تا چهل نفر از صحابه باسواد هم شمرده اند كه ده تن از آنان عبارتند از:
۱. اميرالمومنين على بن ابى طالب (ع)
۲. ابوبکر
۳. عمر
۴. عثمان
۵. ابىّ بن كعب
۶. زيد بن ثابت
۷. طلحه
۸. زبير
۹. سعد بن ابى وقاص
۱۰. سالم مولى ابى حذيفه.
- چند تن از حافظان اوليه قرآن كريم از ميان صحابه پيامبر (ص) عبارتند از:
۱. اميرالمومنين على بن ابى طالب (ع)
۲. عثمان
۳. ابن مسعود
۴. ابىّ بن كعب
۵. زيد بن ثابت
۶. ابو زيد
۷. سالم مولى ابى حذيفه
۸. معاذ بن جبل

- قريب دو ثلث قرآن در مكه، و كمى بيش از يك ثلث آن در مدينه نازل شده است. تعداد آيات مكى ۴۴۶۸ آيه است و تعداد آيات مدنى ۱۷۶۸ آيه.

معماى حيات قابل حل نيست، مگر اين‏كه ابديت در برابر آن باشد.

مرگى كه حيات، براى انسان شكوفا مى كند، سعادت محسوب مى شود، زيرا ثمره درخت زندگى ما همين مرگ است.

هر لحظه اى كه در زندگانى انسانى بدون آگاهى به حكمتِ وجودِ خويش و بدون توجه به اين كه: از كجا آمده و به كجا مي‏رود، سپرى شود، مرگ ابدى است.

شهادت امام حسين(عليه السلام) با عظمت ترين شهادتى است كه در تاريخ بشر بروز كرده، زيرا او با شناخت همه ابعاد و امتيازات زندگى و توانايى بر برخوردارى از آنها دست از زندگى شسته است.

معناى توبه عبارت است از: بازگشت به خويشتن براى نوسازيِ خود.

يك خنده بى موقع، و يك ضربه روانى براى انتقام جويى بى مورد، حقوقِ بى نهايتِ جان‏هاى آدميان را پايمال مى سازد.

اخلاق يعنى شكوفايى حقيقت در درون آدمى.

جامعه براى خود داراى شخصيّتى است كه انديشمندان به منزله عقل و اخلاقيّون به منزله وجدان آن مى باشند.

تنها نيايش است كه مى تواند غربتِِ مرگبارِ ما را به انس با جهان هستى مبدّل نمايد.

اساسى ترين مختصّ زندگى عرفانى، كار و تلاش پيگير در دنياست؛ دنيايى كه ميدانى براى مسابقه در خيرات است.