|
منتخب تفاسیر أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَىٰ قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا
| ||
|
گسترش اسراف، در همه امور زندگي
بسم الله الرحمن الرحيم «الهي انطقني بالهدي و الهمني التقوي» در محضر مبارك عزيزان دبيرستاني و معلمين شريف آنها هستيم. بحث را بيننده‌ها زماني مي‌بينند كه تولد آقا امام رضا(ع) است. روز تولد را هم تبريك مي‌گوييم. ثواب زيارت امام رضا(ع) از ثواب زيارت امام حسين(ع) بيشتر است. در بازي فوتبال، فينالش مهمتر است و هرچه به آخر مي‌رسد سخت‌تر مي‌شود. امام حسين(ع) را چهار امامي‌ها و شش امامي‌ها هم زيارت مي‌كنند. اما امام رضا(ع) را فقط دوازده امامي‌ها زيارت مي‌كنند. يعني امام‌ها هر چه به آخر مي‌روند، مشتريشان كمتر مي‌شود. ولذا چون مشتريشان كمتر است، زيارتشان سفارش بيشتري شده است. موضوع بحثي را كه انتخاب كرده‌ام تا برايتان بگويم بحثي بود كه مقام معظم رهبري در عيد فطر در خطبه‌ها فرمودند كه يكي از مشكلاتي كه ما مردم ايران داريم مسئله‌ي اسراف است. خيلي از چيزها را هدر مي‌دهيم. نفوذ اسراف در همه حروف الفبا! من امروز مقداري نشستم و فكر كردم و ديدم كه ما در تمام حروف الفبا اسراف داريم. مثلاً در حرف (الف) آب را هدر مي‌دهيم. انرژي را هدر مي‌دهيم. در مسئله‌ي اعتماد گاهي به كسي خيلي اعتماد داريم. در اعتماد به همديگر اسراف مي‌كنيم. همچنان فكر مي‌كنيم كه اين سالم، سالم است كه هرچه مي‌خواهيم پست و مسئوليت و پول در اختيارش مي‌گذاريم. و حال آنكه آن خبرها هم نيست. در حرف (ب) برق را داريم. بحث‌هاي بي‌فايده داريم. در حرف (پ) پژوهش‌هاي لغو داريم. در حرف (ت) تلفن و تبليغات را داريم. در حرف (ث) ثروت را داريم. همينطور در حروف آمدم تا به حروف (ن)، (و) و (ي)... در حرف (ن) نان و در حرف (و) ورزش را داريم. يعني يك الفبايي درست كردم و ديدم كه ما در همه‌جا ولخرجي مي‌كنيم. من در اين زمينه مي‌خواهم يك مقدار صحبت كنم. ولي چون بحثمان درس‌هايي از قرآن است از قرآن شروع مي‌كنم و چون بيننده‌ها روز تولد امام رضا(ع) بحث را مي‌شنوند از امام رضا(ع) يك حديث مي‌خوانم. اول از خدا و قرآن مي‌گويم. بعد هم روايت و بعد هم مقداري توضيح مي‌دهم. اسراف، يكي از مصاديق طغيان موضوع بحث: اسراف!!! قرآن ميفرمايد: «كُلُوا مِنْ طَيِّباتِ ما رَزَقْناكُمْ» «كُلُوا» بخوريد «ما» چيزي را كه «رَزَقْناكُمْ» آنچه رزق شما داديم، ميل كنيد و استفاده كنيد. منتهي «وَ لا تَطْغَوْا» طغيان نكنيد. يكي از مصاديق طغيان همين ولخرجي است. اگر ولخرجي كنيم «فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبي» «فَيَحِلَّ» حلول مي‌كند. «فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ» حلال مي‌شود بر شما. «غَضَبي» غضب من بر شما نازل مي‌شود. اين سوره‌ي طه آيه 81 بود. اين «لا تَطْغَوْا» اسراف است. بعد مي‌گويد: غضب من بر شما حلال مي‌شود. معلوم مي‌شود كه گناه كبيره است. شنيديد كه ما دو رقم گناه داريم. گناه كبيره و گناه صغيره. گناه كبيره چيست؟ مي‌گويند: هر گناهي را كه خداوند وعده‌ي عذاب داده است، گناه كبيره است. اينجا مي‌گويد: «فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبي» باز هم آيه ادامه دارد. آيه‌ي دومي كه مي‌توانم بگويم ميفرمايد: «وَ أَنَّ الْمُسْرِفينَ هُمْ أَصْحابُ النَّار» (غافر/43) ترجمه‌اش را بلد هستيد. به درستي كساني كه اسراف مي‌كنند، «هم» همين‌ها «أَصْحابُ النَّار»اصحاب آتش هستند. آيه‌ي اول سوره‌ي طه آيه‌ي 81 بود. «أَصْحابُ النَّار» سوره‌ي غافر آيه‌ي 43 است. گرچه قرآن است ولي شما ترجمه را مي‌فهميد. «لا تَطْغَوْا» از طغيان است. استفاده كنيد. طغيان نكنيد. گردن كلفتي! «مسرفين» را مي‌دانيد. مسرف به معني اسراف كار است. جاي ديگر ميفرمايد: «كُلُوا» بخوريد. اما بعد مي‌گويد: «وَ لا تَتَّبِعُوا» پيروي نكنيد. «لا تَتَّبِعُوا» يعني تبعيت نكنيد. «خُطُواتِ الشَّيْطان» (انعام/142) گام‌هاي شيطان! بخوريد. استفاده كنيد. اما دنبال شيطان نرويد. يك نمونه‌اش اسراف است. «وَ لا تُطيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفينَ» (شعراء/151) «لا تُطيعُوا» يعني اطاعت نكنيد. كسي اگر ولخرج است گوش به حرفش ندهيد. «وَ لا تُطيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفينَ» اگر كسي مسرف است و ولخرجي مي‌كند، به حرف او گوش ندهيد. زندگي پسنديده، در گرو قناعت ورزي قرآن يك آيه دارد كه مي‌گويد: «فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَوةً طَيِّبَة» ما به بعضي‌ها «حيات»، «حيات» يعني زندگي «طيب» يعني دلپسند، به يك عده حيات طيبه مي‌دهيم. حيات طيبه سوره‌ي نحل آيه‌ي 97 است. اميرالمومنين ميفرمايد: حيات طيبه قناعت است. قناعت حيات است. قناعت يعني بريز و بپاش نكردن. وقتي مي‌گويند: فلاني قانع است يعني به مقدار نياز مصرف مي‌كند. ولخرجي نمي‌كند. حالا اين آياتش زياد است. من نمي‌دانم از كجا شروع كنم. از مادرها شروع كنم. از پدرها شروع كنم. از دولت شروع كنم. همه با هم ولخرجي مي‌كنيم. اين كه مي‌گويم همه يك «الا» مي‌گويم. براي اينكه واقعاً كساني هستند كه ولخرجي نمي‌كنند. اما بدنه‌ي مملكت ما، هم دولت ما، هم ملت ما در حوزه و دانشگاه، در خانه و اداره، در مسجد و محراب، همه جا ما آثار ولخرجي را مي‌بينيم. ممكن است كه بحث من براي بعضي‌ها تلخ باشد. اما امام صادق فرمود: «اَحَبُّ اِخوانِي مَن اَهدي اليَّ عُيُوبِي» بهترين رفيق من آن كسي است كه عيب من را بگويد. حديث داريم آن كه عيب تو را مي‌گويد، رفيق تو است. آنكه كه هركاري مي‌كني به تو مي‌خندد دشمن تو است. اگر ما هركاري كرديم، كف زدند و سوت كشيدند و به به و چه چه گفتند، اينها معلوم نيست كه دوست ما باشند. «اتّبِع مَن يُبكِيك وَ هَوَ لَكَ ناصِح» آن كسي كه خيرخواهي مي‌كند، اگر يك چيزي گفت كه يك خورده تلخ بود، ناراحت نشو. حالا من از كجا شروع كنم. اول از مذهبي‌ها شروع كنم. چون مذهبي‌ها خودي هستند. من خودم مذهبي هستم. هم با هم بوديم. هم مريدشان هستم. هم دوستشان دارم. در مذهب ما چقدر... يعني مذهبي‌هاي ما، نه مذهب، در مذهب اسراف نيست در مذهبي‌ها و در مراسم مذهبي چقدر اسراف است؟ اصلاً اسراف چيست؟ [ شنبه ۱۳۸۶/۰۹/۱۰ ] [ 10:43 ] [ سعید ]
|
||
| [ طراح قالب : پیچک ] [ Weblog Themes By : Pichak.net ] | ||