پروتكل چهاردهم‏

هنگامي كه حكومت ما سامان گرفت،ديگر شايسته نيست در آن ديني غير از دين‏

خودمان وجود داشته باشد.دين ما،دين خداوند يكتايي است كه سرنوشت ما در دست‏

اوست؛زيرا ما ملت مختار خداوند هستيم و به همين جهت،سرنوشت دنيا به سرنوشت‏

ما گره خورده است.

بنابراين لازم است همه اديان ديگر با تمامي اشكال مختلف را چارچوب كنيم و از

بين ببريم.اگر اين كار موجب ظهور الحاد و پيدايش ملحدين شود نيز آسيبي به ما

نخواهد رسانيد؛زيرا ما در مرحله انتقال به حكومت جهاني خويش هستيم و در اين‏

مرحله،الحاد به منزله هشداري براي ملت‏هايي است كه به تبليغات ما پيرامون دين‏

موسي گوش فرا مي‏دهند.دين ما با توجه به ثبات و استحكام و همچنين كامل بودن‏

نظامش،همه امت‏ها را به سوي خضوع و تسليم در برابر ما مي‏كشاند.اعلام مي‏كنيم كه‏

دين ما،ديني است كه انسان با گرايش به آن،بدون واسطه به ملكوت مي‏پيوندد.در اين‏

مرحله از دوران انتقال،با انتشار مقالاتي به مقايسه بين حكومت خود و حكومت‏هاي‏

گذشته مي‏پردازيم.قدر خوبي‏ها و بركات حكومت ما كه نتيجه قرن‏ها جنگ و درگيري‏

بوده است،با استقرار آن،بالا مي‏رود و ارزش بيشتري پيدا مي‏كند.

ما اشتباهات حكومت‏هاي«گوييم»را به حسابشان مي‏گذاريم و با سخت‏ترين شكل‏

ممكن،بدان رسيدگي مي‏كنيم و آن را به گونه‏اي منتشر مي‏سازيم تا مردم،زندگي همراه‏

با آرامش خود را در سايه دولتي كه در آن مستخدمين و بردگاني بيش نيستند،بر آزادي‏

كه موجب اذيت آنها بوده و نيروهاي انساني را به نابودي كشانده است،ترجيح دهند.

نيروهايي كه دستخوش سوء استفاده باندهاي گمراه و تبهكار قرار گرفته‏اند و هرگز

نسبت به ماهيت آنها شناختي نداشته‏اند.

ما از گذشته‏هاي دور كه ويراني دولت‏هاي مختلف را پي‏گيري مي‏كرديم،«گوييم»را

همواره تحريك مي‏نموديم كه شكل حكومت‏هاي خود را تغيير دهند.اين تغييرات پياپي‏

باعث شده است كه ملت‏ها خسته شوند و شادابي خود را از دست بدهند و به جايي‏

برسند كه زندگي همراه با سختي و مشقت در سايه رژيم ما را به راحتي بپذيرند و آن

رااز گرفتاري‏هاي گذشته و زندگي در سايه رژيم‏هاي از بين رفته خود،بهتر بدانند.

در همين حال،فراموش نخواهيم كرد كه بايد اشتباهات تاريخي حكومت‏هاي‏

«گوييم»را فاش كنيم.حكومت‏هايي كه با عدم درك صحيح از مفاهيم خير،تنها بر اميد و

آرزوي دسترسي به بركت‏هاي اجتماعي تكيه زده و سوار بر مركب شهوات حركت

كرده‏و هرگز توجه ننموده‏اند كه اين مطالب جز شر و بدبختي بيشتر چيزي به همراه نداشته

ونخواهد توانست اوضاع روابط افراد بشر كه پايه و اساس زندگي انساني است را بهبودبخشد.

محاسن قدرت مخفي كه در اصول ما نهفته و همچنين نيرويي كه در قواعد عملي ما

وجود دارد،فقط با استفاده از اين روش نمود پيدا مي‏كند كه آن اصول را بر مردم

عرضه‏كنيم و بر ايشان بشكافيم و ضمن مقايسه با ديگر رژيم‏ها و نظام‏هاي منحل گذشته،

خوبي‏هاي آن را براي مردم روشن نماييم.

متفكران و فيلسوفان ما،به توضيح و افشاي ضعف‏ها و معايب اعتقادات«گوييم»

مي‏پردازند.اما به كسي اجازه نخواهيم داد كه براي دسترسي به اهداف و مقاصد واقعي‏

دين ما،به بحث و بررسي پيرامون آن روي آورد.اين كار كه فقط به ما انحصار دارد و ما

مراقب هستيم كه اسرار آن در ميان خودمان محفوظ بماند.

در خلال قرن‏هاي گذشته كه به عنوان قرن‏هاي روشنايي و پيشرفت شهرت دارد،

ما انواع گوناگوني از ادبيات را كه در نهايت سستي و كثافت بود،چاپ كرديم و در ميان‏

مردم رواج داده‏ايم.اما پس از آنكه پادشاهي خويش را برپا كرديم،همان روش را ادامه‏

مي‏دهيم تا وقتي كه ادبيات ويژه خود را از زبان مقات بلند پايه،در كنفرانس‏ها،

سخنراني‏ها و مباحثات و برنامه‏هاي حزبي به معرض عموم گذاشتيم،«گوييم»به خوبي‏

تفاوت آشكار آنچه خود داشتند و آنچه ما بدانان داده‏ايم را درك كنند.دانشمندان ما كه‏

براي رهبري«گوييم»آماده شده‏اند،برنامه‏ها و طرح‏ها را از طريق كنفرانس‏ها و جزوه‏ها

و مقالات،بر اساس منافع ما به خورد مردم مي‏دهند و چنان بر افكار آنها اثر مي‏گذارند

كه تفكر«گوييم»با توجه به همين تأثيرات به سوي ديدگاه‏هاي ما گرايش پيدا كند.