***با وجود علم وعقل، چه نيازى به وحى داريم؟
اين سخن درست مثل آن است كه فرزندى به والدين خود بگويد: من به راهنمايى شما نيازى ندارم و مى‏خواهم هرچيزى را خودم تجربه كنم تا بپذيرم. اين سخن به ضرر فرزند است يا والدين؟
معتقدين به وحى، علم، عقل و تجربه را كنار نمى‏زنند كه وحى را به جاى آن بنشانند، بلكه آن را محدود مى‏دانند و در كنار عقل و تجربه، از وحى نيز بهره مى‏جويند و بر شناخت خود از حقايق هستى مى‏افزايند.
كسانى كه نسبت به وحى بى اعتنا هستند و فقط بر علم و عقل خود تكيه مى‏كنند، از شناخت بسيارى از امور هستى محروم مانده‏اند.
آنها نسبت به سرنوشت خود پس از مرگ هيچ اطلاعى ندارند و از پايان اين هستىِ با عظمت بى خبرند. در اين هستى، رازهاى بسيارى هست كه اگر كسى فقط با علم و تجربه محدود خود بخواهد زندگى كند، از بسيارى از آنها محروم مى‏ماند.
راستى اگر سازنده كالايى، به ما اطلاعاتى بدهد بايد بگوييم ما به اطلاعات تو نيازى نداريم، خودمان تجربه مى‏كنيم و مى‏فهميم؟
خالق هستى درباره هستى، آينده، اهداف و راه صحيح بهره‏گيرى از آن، اطلاعاتى از طريق بهترين افراد كه پيامبران باشند، در اختيار ما گذارده است. بى اعتنايى به پيام‏هاى الهى، محروم كردن بشر از يك كانال به مراتب گسترده‏تر از كانال تجربه است و چه ظلمى بالاتر از اينكه بشر، چشم و گوش خود را بر بخشى از دانستنى‏ها ببندد.