دعبل

ابو على ملقب به (دعبل) ابن رزين بن عثمان بن عبد الله بن بديل از تيره خزاعه متولد به سال يكصد و چهل و هشت و مقتول به سال دويست و چهل و شش هجرى قمرى.شاعرى كه به تندى زبان و صراحت لهجه و نداشتن بيم از مرگ شناخته شده و قصيده تاتيه او از نمونه‏هاى جاويدان شعر عربى و دفاع از حريم حرمت اهل بيت پيغمبر است.

اين قصيده چنانكه مشهور است‏بر امام على بن موسى الرضا (ع) خوانده شده.منتخباتى از آن قصيده نوشته مى‏شود.

الم تر للايام ماجر جورها على الناس من نقص و طول شتات ⁽¹⁸⁾ فكيف و من انى يطالب زلفة الى الله بعد الصوم و الصلوات ⁽¹⁹⁾ سوى حب ابناء النبى و رهطه و بغض بنى الزرقاء و العبلات ⁽²⁰⁾ و هند و ما ادت سمية و ابنها اولو الكفر فى الاسلام،و الفجرات ⁽²¹⁾ هم نقضوا عهد الكتاب و فرضه و محكمه بالزور و الشبهات ⁽²²⁾ تراث بلا قربى و ملك بلا هدى و حكم بلا شورى بغير هداة ⁽²³⁾ و لو قلدوا الموصى اليه زمامها لزمت‏بمامون من العثرات ⁽²⁴⁾ سقى الله قبرا بالمدينة غيثه فقد حل فيه الامن بالبركات ⁽²⁵⁾ نبى الهدى صلى عليه مليكه و بلغ عنا روحه التحفات ⁽²⁶⁾ افاطم لو خلت الحسين مجدلا و قد مات عطشانا بشط فرات... ⁽²⁷⁾ اذن للطمت الخد فاطم عنده و اجريت دمع العين فى الوجنات ⁽²⁸⁾ افاطم قومى يابنة الخير و اندبى نجوم سماوات بارض فلاة... ⁽²⁹⁾ ارى فياهم فى غيرهم متقسما و ايديهم من فيئهم صفرات... ⁽³⁰⁾ ديار رسول الله اصبحن بلقعا و آل زياد تسكن الحجرات ⁽³¹⁾ و آل رسول الله تدمى نحورهم و آل زياد آمنوا السربات... ⁽³²⁾ خروج امام لا محالة خارج يقوم على اسم الله و البركات ⁽³³⁾ يميز فينا كل حق و باطل و يجزى على النعماء و النقمات ⁽³⁴⁾ فيا نفس طيبى ثم يا نفس ابشرى فغير بعيد كل ما هوآت ⁽³⁵⁾

ديوان.به تصحيح عبد الصاحب عمران الدجيلى.ص 126-144

18.نمى‏بينى روزگار چگونه ستم خود را بر مردمان مى‏گستراند.از آنان مى‏كاهد و جمعشان را به پراكندگى مى‏كشاند.

19.پس از روزه و نماز از كجا و چگونه مى‏توان به خداى بى نياز نزديك شد؟

20.مگر با دوستى فرزندان پيغمبر،و خويشاوندان او و دشمنى مروان حكم و ياران او.

21.و هند و آنچه سميه (مادر زياد) و فرزندانش-خداوندان كفر و زشتكارى-كردند.

22.كه بدروغ و تلبيس كتاب خدا را پس پشت افكندند و واجب او را ترك گفتند.

23.ميراثى را كه سزاوار آن نبودند ربودند،و بى بصيرت و بينائى حكومت نمودند.

24.اگر زمام كار را به وصى پيغمبر مى‏سپردند آنانرا بى خطر براه راست مى‏برد.

25.باران رحمت پروردگار قبرى را كه در مدينه است‏سيراب سازد.كه جاى امن و بركت است.

26.پيغمبر راهنما كه درود فرشتگان خدا بر وى و سلام ما ره آورد روح او باد.

27.اى فاطمه اگر بخاطرت مى‏گذشت كه حسين تشنه كام در كنار فرات بر روى خاك جان داده است.

28.بر كنار او مى‏ايستادى و بر چهره مى‏زدى و سرشك بر گونه‏ها روان مى‏ساختى.

29.فاطمه!اى دختر بهترين آدميان برخيز و بر ستارگان آسمان كه بر پهنه بيابان افتادند نوحه كن!

30.مى‏بينم كه حق آنان ميان ديگران قسمت مى‏شود،و دست ايشان از مالشان تهى است.

31.خانه‏هاى پيغمبر خدا ويران است و فرزندان زياد ساكن منزلگاههاى آبادان.

32.گلوگاه فرزندان پيغمبر را مى‏برند و فرزندان زياد در آرامش بسر مى‏برند.

33.بناچار اما مى‏بايد برخيزد و بنام خدا و بركات او با ستمكاران بستيزد.

34.حق را از باطل جدا سازد.ستمكار را كيفر دهد و فرمان بردار را بنوازد.

35.اى دل!خوش باش و اى دل ترا بشارت باد!كه آنچه بايد شود دير نخواهد كشيد.