توحيد صدوق 

***امام رضا(ع)دربارهٔ کلام خداوند عزّوجلّ«یوم یُکشَف عن ساق»(قلم-42) فرمود:حجابی از نور کشف می شود و مومنان به سجده می افتند و صلب منافقان در هم فرو رفته و توان سجده کردن نخواهند یافت.

***امام صادق(ع) دربارهٔ کلام خداوند عزّوجلّ«یوم یُکشَف عن ساق» فرمود:مبارک است جبّار ، آنگاه به ساق خود اشاره کرد وپاچه شلوار را کنار زدوگفت:به سجده فرا خوانده می شوند و نمی توانند. فرمود :آن مردم درمانده می شوند و ترس بر آنان مستولی می شود،دیده ها از حدقه بیرون زده و قلبشان به حنجره میرسد دیده هاشان فرو افتاده واز خواری به ستوه می آیند وبه سجده فرا خوانده می شوند در حالی که تسلیم شده اند.

***از امام صادق(ع) دربارهٔ کلام خداوند عزّوجلّ«یوم یُکشَف عن ساق»حضرت پاچه شلوارش را از روی ساقش کنار زده ودست دیگرش را بر سرش گذاشت و فرمود:منزه است پروردگار برترم.

***از امام رضا(ع)دربارهٔ کلام خداوند عزّوجلّ «نَسوا الله فَنَسِیَهُم» (توبه -67) فرمود:خداوند تبارک و تعالی فراموش نمی کند و اشتباه نمی ورزد ،تنها آفریدهٔ ٔپدید آمده است که فراموش و اشتباه می کند آیا نشنیده ای «وما کان ربّک نسیاً»(مریم-64) خداوند از فراموش کردن خود و فراموش دیدن روزش مقصودش فراموش کردن آنا خودشان راست. چنانکه فرمود«ولا تکونوا کالّذین نسوا الله فَاَنساهم انفُسَهُم اولئِک هم الفاسقون »(حشر-19) ونیز کلام خداوند عزّوجلّ «فالیومَ نَنساهم کما نسوا لقاءِ یومِهِم هذا» (اعراف-51) یعنی آنان را رها می کنیم همان گونه که آنان آمادگی برای دیار امروز خود را ترک کرد.

***از امام علی بن محمد عسکری (ع)ازتفسیر این کلام خداوند عزّوجلّ که «والارضُ قَبْضَتُهُُ یوم القیامة والسّماواتُ مَطْْوِیّاتٌ بِیمینه»(زمر-67)فرمود نکوهش خداوند از کسی است که او را به آفریده هایش تشبیه می کند نمی بینی که می گوید:«و ما قدر الله حقّ قدْره» و معنای آن اینست که وقتی گفتند در روز قیامت زمین یکسره در قبضه اوست و آسمانها پیچیده به دست اوست همانگونه که وقتی آنان گفتند «ما انزل الله علی بشر من شیء»(انعام-91) خداوند عزّوجلّ فرمود «وما قدروا اللهَ حق قدره»آنگاه خداوند خویش را از قبضه و دست منزه شمرده و فرموده « سبحانَه وتعالی عمّا یُِِشرِکون»

***از امام صادق(ع) دربارهٔ  تفسیر کلام خداوند عزّوجلّ پرسیدم« والارضُ قبضته یوم القیامة» فرمود:یعنی ملک اوست و کسی به همراه او مالک آن نمی باشد و قبض از سوی خداوند تبارک وتعالی در جای دیگر بازداشتن و گستریدن است که از جمله گستریدن،بخشیدن و گسترش دادن است چنانکه  خداوند عزّوجلّ فرموده«والله یقبض و یبسط و الیه ترجعون»(بقره-245) یعنی می بخشد و گشایش ایجاد می کند و بازمی دارد و تنگ می گیردقبض از سوی خداوند عزّوجلّ در جایی دیگر به معنای گرفتن است و گرفتن در یک معنا پذیرش اوست چنانکه فرموده«ویاخذ الصدقات»(توبه-104)یعنی از صاحبان صدقه می پذیرد وبدان پاداش می دهدگفتم معنای کلام خداوند که فرموده«والسماوات مطویات بیمینه» چیست؟ فرمود یمین دست است و دست قدرت ونیرو است خداوند می گوید«والسماوات مطویات»منزه و متعالی است او از آنچه شرک می ورزند.

***از امام رضا(ع)دربارهٔ کلام خداوند عزّوجلّ پرسیدم که «کلّا انهم عن ربّهم یومئذ لمحجوبون» (مطففین-15)فرمود :خداوند تبارک وتعالی به مکانی که در آن جای گیرد توصیف نمی گردد تا در آن از بندگانش پنهان گرددولی منظورش این است که آنان از پاداش پروردگارش بازداشته اند.

***از امام رضا(ع)دربارهٔ کلام خداوند عزّوجلّ پرسیدم که« وجاءَ ربِّک والملک صفّاً صفّا ً» (فجر-22)فرمود خداوند عزّوجلّ به رفت و آمد توصیف نمی شود ومنزه از انتقال است مقصود از آیه این است که فرمان پروردگارت و فرشتگان گروه گروه می آیند.

***از امام رضا(ع)دربارهٔ کلام خداوند عزّوجلّ پرسیدم که«هل ینظرون الّا ان یاتیهم الله فی ظُلَلٍ من الغمام و الملائکة»(بقره-210)فرمود می گوید: آیا جز این انتظار دارند که خداوند فرشتگان را در زیر سایبانی از ابرها بیاورد و آیه به این معنا نازل شده است.

***از امام رضا(ع)دربارهٔ کلام خداوند عزّوجلّ پرسیدم که«سَخِرَ اللهُ منهم »(توبه-79)و«الله یستهزئُ بهم »(بقره-15)و«ومکروا و مکرالله والله خیر الماکرین»(آل عمران-54) فرمود: خدای تبارک وتعالی ریشخند نمی زند،استهزاء نمی کند،مکر نمی ورزد ونیرنگ نمی زند ولکن خدای عزّوجلّ کیفر ریشخند واستهزاء و مکر ونیرنگ را بر آنان وا می دارد خداوند از آنچه ستمکاران می گویند برتری زیادی دارد.