🔸مساله حل نشده مانند آتش زیر خاکستر است و دنبال فرصت مناسب میگردد تا دوباره خود را به ما نشان دهد.

🔹تغییر صورت مساله هنر است؛هنری عظیم و شکوهمند که در حوزه ایمان درمانی گامی بزرگ به شمار می آید و از تحولی شگفت انگیز سر در می آورد ؛ چرا که تغییر صورت مساله آغاز آفرینش و خلاقیت است.

🔸حیوانات بر اساس غریزه خود عمل میکنند اما رفتار انسان از شاکله او سرچشمه میگیرد و هر انسانی بر اساس شاکله خود عمل میکند.

🔹شاکله یعنی مجموعه دانسته ها و اطلاعات هر کس.

🔸شاکله در عین حال که زندگی انسان را سر و سامان میدهد، میتواند آن را به آشفتگی کشاند و ویران کند.

🔹ایجاد هرگونه تغییر اساسی در رفتار و در نتیجه رسیدن به آرامش و موفقیت فقط از راه تغییر شاکله امکان پذیر است .

🔸مجموعه دانسته های ما نسبت به مجهولاتمان در این جهان نامتناهی بسیار اندک و کوچک است.

🔹اگر بخواهیم بر اساس دانسته هایمان زندگی کنیم همواره با شکست و ناکامی روبرو خواهیم شد.

🔸ماندن در محدودهٔ دانسته ها، شاکله را قفل میکند و با قفل شدن شاکله همه جوانب ذهن و زندگی آدمی در بن بست قرار میگیرد. آنک همه درها به روی ما بسته میشود و سرانجام شادی و نشاط و آرامش و سلامت روح از درون ما پرمیکشد.

🔹برای شکستن قفل شاکله، و گشودن پنجره ای به روی بهار شور و شادی و نشاط و سرسبزی ، تنها راهی که وجود دارد «ایمان به غیب» است.

🔸ایمان بیاوریم که کل هستی فقط آن چیزهایی نیست که ما میدانیم.

🔹وقتی اراده بی نهایت انسان به سوی غیب رو کند و با شاکله که مهیای پذیرش حقایق غیبی است به همکاری و تعامل پردازد، در آن صورت آدمی وارد حوزهٔ گسترده ای از قدرت میگردد هر آنچه را بخواهد میتواند به وجود آورد.

🔸غم و اندوه و مشکلات ‌و ناهمواریهای زندگی برای بچه ها هم تلخ است و شاید برای آنها هم تلخ تر باشد؛ چرا که ذائقه آنها که هنوز با مشکلات زندگی آشنا نشده و به آن عادت نکرده است، تلخیها را بیشتر احساس میکند اما هیچگاه مشکلات و ناهمواری ها و تلخیها، در بچه ها احساس ناکامی و شکست به وجود نمی آورد و همواره مقاوم و استوار آماده ادامه دادن به زندگی اند. چرا دنیای بچه ها اینقدر زیبا و پاک و دوست داشتنی است ؟ راستی چرا بچه ها همواره رو به رشدند و هر روز بر دانسته های خود می افزایند و دایماً کلمات جدید می آموزند و سراپا آمادهٔ یادگیری و تحول و دگرگونی اند؟ راستی چرا ؟ آیا میتوان گفت که بزرگسالان برای رسیدن به موفقیت و کامیابی، در کنار همه امتیازات بزرگسالی به «روحیهٔ کودکی» هم نیاز دارند؟ اگر آری، روحیهٔ کودکی چیست و چگونه میتوان به آن رسید؟

🔹مهمترین ویژگی روحیهٔ کودکی این است که کودک، انگار در اندرون خود میداند که نمیداند و همواره شوق دانستن در وجود او شاداب و سرسبز است.

🔸برجسته ترین نشانهٔ شوق دانستن، سوال کردن و پرسیدن است.

@tajrobeyeketabkhani

🔆📕دورنمای فصل دوم کتاب ایمان درمانی اثر نصرالله حکمت

🔸زلزله اعصاب بیش از هر زلزله ای خرابی به بار آورده است.

🔹اعصاب چیست؟ چگونه خراب میشود؟ و چگونه آباد میگردد؟

🔸در شعر و ادبیات و فرهنگ ما٬ و در زبان نسل پیش از ما کلمهٔ «اعصاب» وجود نداشت.

🔹راستی کلمه «اعصاب» جایگزین چه کلمه ای شده است ؟

🔸در گذشته ها به جای «اعصاب» کلمه «اخلاق» را به کار میبردند و میگفتند: «فلانی بد اخلاق» است.

🔹نسلهای گذشته «نسل اخلاق» بودند و نسل امروز «نسل اعصاب» است.

🔸در روزگار گذشته هیچ کس در مورد خودش نمیگفت که: «بد اخلاقم» اما امروز هر یک از ما به سادگی در مورد خود میگوید که: «اعصابم خراب است».

🔹در جامعه ای که که اعصاب جایگزین اخلاق میشود، تندی، خشونت، بی احترامی به دیگران و ضایع کردن حقوق آنان شیوع می یابد.

🔸آنجا که اعصاب عرضه را برای اخلاق تنگ میکند و مردم تمرین صبوری و بردباری ندارند٬ رفته رفته مشکلات زندگی بزرگتر میشود و مردم را از پای در می آورد.

🔹شیوع خرابی اعصاب، ریشه در حکومت دانسته های انسان، بر زندگی او دارد.

🔸در حالی که مجموعه دانسته ها یعنی «شاکلهٔ» من و محاسبات من و فکر و ذهن من و چاره اندیشی های من و نقشه های من و اوهام من و در و دیوار اندیشه من و سقف دانش و اطلاعات محدود من، مرا از شادی و نشاط و دلزندگی و آرامش و خنده و امید و عشق محروم کرده، و بیچاره و وامانده به کنجی افکنده، ایمان به غیب همه قفلها را میگشاید، همه درها را باز میکند، مرا از شر همه محاسبات و تمام اوهامم رهایی میبخشد، چرتکهٔ کوچک مرا از دستم میگیرد و دریچهٔ امید و خنده و نشاط را به روی من میگشاید و در یک کلمه ایمان به غیب مرا از دست خودم نجات میدهد.

🔹ایمان به غیب علاوه بر اینکه ما را از دست خودمان و از دانسته های کوچک و حقیرمان نجات میدهد، ما را از شر همه دغلبازیها و دکانهای آرامش فروشی و بسته بندیهای دلربا و فریبا و دروغ و دونگ هایی که به منظور بستن چشم ما سر هم میکنند در امان میدارد.

🔸این مشکلات نیستند که ما را از پای در می آورند، بلکه نحوهٔ نگاه ما به مشکل است که مشکل اساسی ما است.

🔹رمز اینکه مشکلات نتوانند در نظر ما همچون کوه جلوه کنند و ما را از پای درآورند، این است که در عین حال که برای حل و رفع آنها برنامه ریزی و تلاش میکنیم، به آنها بی اعتنایی کنیم.

🔸برای حل مشکلات هیچ گاه نباید خود را در یک راه حل خاص گرفتار کنیم، زیرا در آن صورت همه راههای دیگر بسته میشود.

🔹همیشه و همواره این امکان برای ما وجود دارد که اگر وضعیت نامطلوب موجود را نمی توان تغییر داد، نحوه نگاه به آن وضعیت را می توان تغییر داد.

🔸برای رهایی از دانسته هایی که ما را به ساختن تصویری وحشتناک و کشنده از مشکلات، وادار میکند و برای کاستن از شدت ویرانگری و تخریب تصاویر ذهنی، موثرترین و بهترین راه «ایمان به غیب» است.

@tajrobeyeketabkhani

🔆📕دورنمای فصل سوم کتاب ایمان درمانی اثر نصرالله حکمت

🔸انسان در حوزهٔ ادراکات خود گرفتار خطا میشود و در عرصهٔ عمل نیز اشتباهاتی از او سرمیزند و در مجموع، این خطاها و اشتباهات میتواند باعث آشفتگی و به هم ریختگی ذهنی او شود و به شکست و ناکامی او در زندگی منجر گردد.

🔹آن را که در راه نیست گناه نیست. نباید از شأن و مرتبهٔ خطا و گناه کاست. شیطان با آنان که در راهند کار دارد، نه با آنان که گمراهند.

🔸همهٔ خطاها و بزهکاریهای انسان خواه در رفتار شخصی و خواه در اعمال اجتماعی زاییدهٔ آن چیزهایی است که میداند.

🔹عمل صالح و شایسته ریشه در ایمان به غیب دارد و «غیب» آن چیزی است که ما آن را نمیدانیم و نمیشناسیم ولی نسبت به آن ایمان داریم. اما کار ناشایسته و خطا وگناه از مجموعهٔ دانسته های هرکس سرچشمه میگیرد.

🔸ایمان به غیب و پذیرفتن قلبی وجود ناشناخته ها، جهان ما را گسترش میدهد و به آن عمق و ژرفا میبخشد.

🔹اکتفا به دنیای معلومات و جهان دانسته ها، نهایتاً برای ما زندگی سالم و عمل سالم به ارمغان میاورد و ما را تا حد جانوری خوشبخت تنزل میدهد.

🔸در ندانستن مجهولات و نشناختن ناشناخته ها همه انسانها برابرند.

🔹فقط در فضای ایمان به غیب است که تفکر متولد میشود.

🔸انسان تنها موجودی است که در این عالم، وضعیتی خطیر و دلهره آور دارد. زیرا از یک سو به دانسته های خود احتیاج دارد و نمی تواند بدون آنها زندگی کند و از سوی دیگر همین دانسته ها زمینهٔ هزار خطا و اشتباه را در او فراهم میاورد؛ در این وضعیت چه باید کرد؟

🔹در عین حال که مجموعه ای از دانسته ها میتواند زمینه عمل سالم را فراهم آورد اما نمیتواند انسان را به عمل صالح و رفتار اخلاقی رهنمون شود و او را از تنگناهای زندگی دنیوی برهاند.

🔸فقط از راه ایمان به خداست که میتوانیم دنیای کوچک خود را به قدرت بی کران الهی پیوند بزنیم و در نتیجه به سعهٔ صدر برسیم و سر از جهان عشق و محبت در آوریم. در آن صورت است که میتوانیم هم از خطا و اشتباه خود درگذریم، و هم اشتباه دیگران را نادیده بگیریم.

@tajrobeyeketabkhani