سورة قريش (106)
بسم الله الرحمن الرحيم
لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ (1) إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَالصَّيْفِ (2) فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ (3) الَّذِي أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ (4)
برخى مفسران، اين سوره را ادامه سوره قبل دانسته و به رواياتى استناد مىكنند كه جدا كردن آن دو را در نماز جايز نمىداند. نظير دو سوره ضحى و انشراح. اگر ابرهه پيروز مىشد معاش قريش از هم مىپاشيد و به خاطر حفظ معاش قريش، خداوند اصحاب فيل را نابود كرد.
«رحلة» پيمودن راه بر روى راحلة و مركب است. قريش سالى دو بار سفر تجارى داشتند، يكى در زمستان به منطقه يمن و يكى در تابستان به منطقه شام.
در برابر رسم جاهليّت كه خونريزى و جنگ را ارزش مىدانست، تكرار كلمه ايلاف و الفت، بيانگر لطف و رحمت الهى به قريش است.
سفرهاى تجارى موجب رونق صادرات و واردات مىشود و بهبود زندگى و تبادل فرهنگ را به دنبال دارد.
پس از انهدام اصحاب فيل، مردم براى اهل حرم، حريم خاص قائل بودند.
1- شكست دشمنان عامل همبستگى شماست. <<فجعلهم كعصف مأكول>>
2- وحدت و الفت ميان اقشار جامعه، از نعمتهاى الهى است. <<لايلاف قريش>>
3- تا مسائل اقتصادى و امنيّتى جامعه حل نشود، نمىتوان آنان را به عبادت دعوت كرد. <<فليعبدوا... الّذى اطعمهم... و آمنهم>>
4- يكى از فلسفههاى عبادت، شكر مُنعم است. <<فليعبدوا ربّ هذا البيت>>
5 - خداوند امور مكّه و كعبه را تدبير مىكند. <<ربّ هذا البيت>>
6- تأمين معيشت و امنيّت جامعه، بايد در مسير بندگى و عبادت خدا باشد. <<فليعبدوا... الّذى اطعمهم... و آمنهم>>
7- گرسنگى و نياز به غذا، ويژگى بشر است و تأمين اين نياز، نشانه لطف و رحمت خداوند است. <<اطعمهم من جوع>>
8 - برقرارى امنيّت و برطرف كردن عوامل ترس، كار خدايى است. <<آمنهم من خوف>>
9- سفر براى كسب درآمد، مورد پذيرش اسلام است. <<رحلة الشتاء و الصيف>>
«والحمدللّه ربّ العالمين»
