ما عدم هاييم و هستي هاي ما
تو وجودِ مطلقِ فاني نما
موجوديت ما در مقابل ذات احديّت‌، نمايش هستي دارد، نه اين‌که حقيقتاً موجوديت اصيل داشته باشد. آن جنبة هستي‌ِ واقعي ما، وجود مطلقي است که نمايش فنا در ديگر موجودات متکثر دارد . بنا بر اين ‌، همة ما داراي آن نمودي هستيم که همانند شير نقش¬شده در پرچم‌، اگر حرکتي از او ديده شود، با هيچ منطق و عقلي نمي‌توان آن ‌را به خود شير نقش¬شده در يک پرچم نسبت داد . اين حرکت از باد است و تمام تکاپوها و فعاليت‌هاي ما از آن نيروي نهاني است؛ آن نيروي نهاني که جان‌هاي ما فدايش باد.
البته مقداري از ابيات جلال‌الدين محمد مولوي دربارة رابطة کارهاي انسان و حتي موجوديت انساني با خدا، داراي همان مضموني است که جملة «لا حول و لا قوّة الا بالله» در بر دارد.

 بادِ ما و بودِ ما از دادِ توست

هستي ما جمله از ايجاد توست
خداوندا، هستى ما و نسیمى که ما را حرکت مى‏ دهد، تو به ما عطا کرده‏ اى و تمام وجود ما نتیجة ایجاد توست.

لذت هستي نمودي نيست را
عاشق خود كرده بودي نيست را
لذت هستي را تو به اين موجودنماها عطا کردي‌، و تويي که اين نيست‌ها را به خود عاشق ساختي‌.

لذت انعام خود را وامگير
نقل و باده¬ي جام خود را وامگير
اين لذايذ معنوي را تو به ما داده‌اي‌. پروردگارا، اين نقل و باده (چشيدن عشق الهي) را که به ما بخشيده‌اي‌، از ما مگير.

ور بگيري، كيت جستجو كند
نقش با نقاش كي نيرو كند؟
تسلط تو بر جهان هستي‌، آن‌چنان است که اگر بخواهي همة آنچه را که بخشيده‌اي، از ما بگيري‌، کيست که در مقابل تو عرض اندام نموده و به صورت طلبکار درآيد؟ آخر اي خداي توانا، آيا تابلوي نقاشي بي‌اختيار هم مي‌تواند با نقاش خود پنجه درافکند؟

منگر اندر ما، مكن در ما نظر
اندر اكرام و سخاي خود نگر
خداوندا ! در ما و ناچيزي‌ِ ما منگر؛ به عظمت و اکرام و سخاي خود بنگر.

ما نبوديم و تقاضامان نبود
لطف تو ناگفتة ما مي شنود

آن¬گاه که ما موجودات انساني در نهانگاه نيستي بوديم‌؛ آن¬گاه که از وجود ما کوچک‌ترين اثري در ديار هستي نبود، تقاضايي هم نداشتيم‌. با اين حال‌، لطف و عنايت تو ناگفته‌هاي ما را مي‌دانست‌.

#تفسیر_و_نقد_و_تحليل_مثنوی، محمد تقی جعفری، ج 1

🌺استاد علامه محمدتقی جعفری (ره)🌺
https://telegram.me/allameh_jafari

برچسب‌ها: علامه جعفری