نيست يکرنگي کزو خيزد ملال
بل مثال ماهي و آب زلال

دلتنگي و به ستوه آمدن (ملال)، از اختلافات و دگرگوني‌هاست، نه از يکرنگي‌. اين يک اصل است که با نظر به يکي از نمودهاي رواني ما، بسيار عالي است‌. آن نمود اين است که نمايش قيود و زنجيرهايي که در طبيعت ديده مي‌شود، گويي براي سير و سلوک ما از يک نظر، مانع و سد راه است. از اين¬رو، هيچ انساني آگاه با رسيدن به اين قيود و شرايط، احساس اشباع روحي نمي‌کند. مثلاً، فرض کنيد يک انسان طالب ثروت است و اين خواهش و طلب در او به ‌هيچ ‌وجه به جايي نمي‌رسد که توقف كند؛ همچنين است علم و مقام‌. از ‌طرفي، در تماشاي جهان طبيعت، هر نمودي که پيش مي¬آيد، انسان طالب آن است که ماوراي آن را هم بداند و حتي اگر بتواند به همة آنچه که با آن روبروست، مسلط شود، امتناعي ندارد. اين احساس هرگز فرو نمي¬نشيند، تا آن ‌که يک نقطه نظر بي¬نهايت، پاسخگوي حرکت و فعاليتِ روانيِ او باشد. در مبحث گذشته، مطالبي را که دربارة وحدت (هم¬سنخ بودن) گفتيم‌، مقداري از اساسي‌ترين ريشه‌هاي رواني همين اصل است که مي‌گويد: برو، و برو، و از اين قيود و موضوعات محدود تجاوز کن‌.

#تفسیر_و_نقد_و_تحليل_مثنوی، محمد تقی جعفری، ج 1

🌺استاد علامه محمدتقی جعفری (ره)🌺
https://telegram.me/allameh_jafari

برچسب‌ها: علامه جعفری