|
منتخب تفاسیر أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَىٰ قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا
| ||
|
181. از آيه: «وَ أَشْرِكْهُ في أَمْري» (طه/32) ميفهميم: براي بعضي امور فرهنگي بايد به سراغ همكار برويم. 182. از آيه: «وَ مَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحاتِ وَ هُوَ مُؤْمِن» (طه/112) ميفهميم: بايد به انگيزهها توجه شود. 183. از آيه: «وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُون» (قلم/9) ميفهميم: ديگران علاقهمندند ما را به سازش بكشند. 184. از آيه: «آمَنُوا وَجْهَ النَّهارِ وَ اكْفُرُوا آخِرَه» (آل عمران/72) ميفهميم: از تاكتيكهاي فرهنگي دشمن غافل نشويم. 185. از آيه: «وَ الَّذينَ آمَنُوا وَ لَمْ يُهاجِرُوا ما لَكُمْ مِنْ وَلايَتِهِمْ مِنْ شَيْءٍ » (انفال/72) ميفهميم: نبايد به محققين راكد و رفاه طلب بسنده كرد. 186. از آيه: «وَ لَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكافِرينَ عَلَى الْمُؤْمِنينَ سَبيلا» (نساء/141) ميفهميم: در مديريت فرهنگي نبايد نتيجه آن سلطه كفار شود. 187. از آيه: « وَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ ... إِذا ذُكِرَ الَّذينَ مِنْ دُونِهِ إِذا هُمْ يَسْتَبْشِرُون» (زمر/45) ميفهميم: در كارهاي فرهنگي نبايد عناوين پرطمطراق امروزي و غربي، ما را از معارف ناب ديني بازدارد و به آنها دل خوش كنيم. 188. از آيه: « َأَماتَهُ اللَّهُ مِائَةَ عامٍ ثُمَّ بَعَثَه» (بقره/259) ميفهميم: رسيدن به يك حقيقت، آن قدر ارزش دارد كه بايد يك پيامبر صد سال بميرد و زنده شود، تا نكتهاي بفهمد. 189. از آيه: «أَحَطْتُ بِما لَمْ تُحِطْ بِه» (نمل/22) ميفهميم: ممكن است پرندهي كوچكي مطلب مهمي را بداند كه سليمان هم از آن بيخبر باشد! 190. از آيه: «أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنى وَ فُرادى» (سبأ/46) ميفهميم: در قيام براي خدا، منتظر عده و عدة نباشيم. 191. از آيه: «وَ شاوِرْهُمْ فِي الْأَمْر» (آلعمران/159) ميفهميم: بالاترين عقلها و علمها نيز بايد مشورت بگيرد. 192. از آيه: «يس، وَ الْقُرْءَانِ الحَْكِيم» (يس/1و2) ميفهميم: متون فرهنگي بايد داراري استواري و استحكام بوده و از حكمت برخوردار باشد. 193. از آيه: «ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَريم» (انفطار/6) و آيه « اقْرَأْ وَ رَبُّكَ الْأَكْرَمُ» (علق/3) ميفهميم: خلقت انسان با صفت كريم الهي همراه است، ولي فرهنگ او با صفت اكرم. 194. از جمله: «مُكَلِّبين» (مائده/4) ميفهميم: جايگاه آموزش تا آنجاست كه اگر سگ هم آموزش ديد، شكاري كه بياورد، حلال است. 195. از آيه: «كَلاَّ إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغى أَن رَّءَاهُ اسْتَغْنى» (علق/6 و7) ميفهميم: انسان نبايد هيچگاه خود را مستغني ببيند وگرنه گرفتار طغيان ميشود. 196. از آيه: «وَ زادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ» (بقره/247) ميفهميم: داشتن علم و دانش شرط لازم و ضروري حاكمان جامعه الهي است. 197. از آيه: «وَ كَذلِكَ يَجْتَبيكَ رَبُّكَ وَ يُعَلِّمُكَ» (يوسف/6) ميفهميم: بعضي علوم هديهي ويژهي الهي است كه البته به افراد ويژه داده ميشود. 198. از آيه: «وَ إِذا قيلَ انْشُزُوا فَانْشُزُوا يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ الَّذينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجات» (مجادله/11) ميفهميم: صاحبان علم داراي درجاتي هستند كه بايد به احترام آنها ديگران برپاخيزند. 199. از آيه: «كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِي السَّماءِ» (ابراهيم/24) ميفهميم: بركات كار فرهنگي منحصر به زمان خاصي نيست و ثابت و ماندگار است. 200. از تقدم: «عَلَّمَ الْإِنْسان» (علق/5) بر «خَلَقَ الْإِنْسان» ميفهميم: ارزش كار فرهنگي و آموزش مكتب و شريعت، بيش از كارهاي غيرفرهنگي است. [ یکشنبه ۱۳۸۸/۰۸/۲۴ ] [ 11:43 ] [ سعید ]
|
||
| [ طراح قالب : پیچک ] [ Weblog Themes By : Pichak.net ] | ||