|
منتخب تفاسیر أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَىٰ قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا
| ||
|
21. از آيه: «وَ تَاللَّهِ لَأَكيدَنَّ أَصْنامَكُم» (انبياء/57) و آيه: «فَجَعَلَهُمْ جُذاذا» (انبياء/58) مي‌فهميم: استفاده مي‌شود كه رهبران فكري و فرهنگي بايد از صلابت و قاطعيت ويژه‌اي برخوردار باشند. 22. از آيه: «إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِي» (احزاب/56) استفاده مي‌شود: هرگاه خواستيم دستوري فرهنگي صادر كنيم، بايد خود در عمل به آن پيشگام باشيم. 23. از آيه: «لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ» (حجر/88) استفاده مي‌شود: رهبران فكري و اخلاقي جامعه نبايد چشم به امكانات و تجملات ديگران بدوزند. 24. از آيه: «قُلْ إِنْ أَدْري» (جن/25) استفاده مي‌شود: در مواردي كه چيزي را نمي‌دانيم، با كمال شجاعت و صراحت اعلام كنيم كه من اين را نمي‌دانم. 25. از آيه: «قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً» (انعام/90) استفاده مي‌شود: يكي از شرايط نفوذ كلام آن است كه از مردم انتظار مالي نداشته باشيم. (اگر كمك كردند «الحمدلله» و اگر نكردند «الله اكبر») اگر هدف، امرار معاش و اشتغال شد، فرد درآمد خود را با درآمد ديگران مقايسه مي‌كند و گرفتار پشيماني و نارضايتي و تغيير كار مي‌شود. 26. از آيه: «هُوَ أَفْصَحُ مِنِّي» (قصص/34) استفاده مي‌شود: هرگاه متوجه شديم ديگري از ما موفق‌تر است، او را مطرح كنيم و از اقرار به فضل ديگران نترسيم. 27. از آيه: « اذْهَبا إِلى فِرْعَوْن» (طه/43) استفاده مي‌شود: در مواردي نبايد به تنهايي اقدام كرد، بلكه بايد اول همفكر و يار پيدا كرد و سپس حركت كرد. 28. از آيه: «وَ إِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ النَّبِيِّنَ لَمَا ءَاتَيْتُكُم مِّن كِتَابٍ وَ حِكْمَة...» (آل‌عمران/81) كه مي‌فرمايد: خداوند از انبياء ميثاق و پيمان گرفت كه امروز به شما كتاب و حكمت دادم، ولي اگر بعداً پيامبري آمد، شما بايد به او ايمان آوريد و او را ياري كنيد. استفاده مي‌شود كه هر مسئولي بايد آمادگي روحي براي استعفاء خود و پذيرفتن ديگري را داشته باشد، گرچه در عمل چنين صحنه‌اي پيش نيايد. خداوند اين ميثاق شديد را گرفت و حتي پرسيد آيا اقرار مي‌كنيد؟ «أَقْرَرْتُمْ» گفتند: بله! «قَالُواْ أَقْرَرْنَا» 29. از آيه: «وَ لَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً» (كهف/1) مي‌فهميم: در مسئولين فرهنگي نبايد هيچگونه كژي و انحراف باشد. 30. از آيه: «لا أَعْبُدُ ما تَعْبُدُونَ» (كافرون/2) مي‌فهميم: بايد در برابر دعوت به سازش با قاطعيت برخورد كنيم. 31. از آيه: «وَ صَلِّ عَلَيْهِمْ» (توبه/103) مي‌فهميم: بايد در كار فرهنگي، به افراد اهل پذيرش، آرامش و اميد داد. 32. از آيه: «وَ إِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِكينَ اسْتَجارَكَ» (توبه/6) مي‌فهميم: بايد به مخالفان، فرصت تحقيق و مطالعه و بررسي بدهيم و علاوه بر مهلت، امنيت آنان را نيز تأمين كنيم. 33. از آيه: «حَريصٌ عَلَيْكُم» (توبه/128) مي‌فهميم: سوز و شور، لازمه كار مسئول كار فرهنگي است. 34. از آيه: «وَ ما أَنَا بِطارِدِ الَّذينَ آمَنُوا» (هود/29) استفاده مي‌شود: در مسير كار فرهنگي، نبايد براي جلب افراد پرتوقع و اشراف، فقراء و محرومين را از خود دور كنيم. 35. از آيه: «وَ لا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِر» (مدثر/6) استفاده مي‌شود: مسئول فرهنگي بايد خود را از منت گذاردن و فزون طلبي دور كند. 36. از آيه: «قُلْ هاتُوا بُرْهانَكُمْ» (بقره/111) مي‌فهميم: بايد با مخاطبين، منطقي و استدلالي گفتگو كنيم. 37. از آيه: «فَسِيرُواْ فىِ الْأَرْض» (آل‌عمران/137) استفاده مي‌شود: بايد از تجربه تاريخ بهره گيريم. 38. از آيه: «وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلاَّ خَلا فيها نَذير» (فاطر/24) استفاده مي‌شود: تاريخ كار فرهنگي، برابر تاريخ زندگي بشر است. 39. از آيه: «وَ مَنْ أَحْسَنُ قَوْلاً مِمَّنْ دَعا إِلَى اللَّهِ» (فصلت/33) استفاده مي‌شود: دعوت به راه خدا بهترين كارها است. 40. از آيه: «وَ مَنْ أَحْياها فَكَأَنَّما أَحْيَا النَّاسَ جَميعاً» (مائده/32) مي‌فهميم: كه ارزش كار فرهنگي روي يك نفر، برابر است با حيات يك جامعه. [ دوشنبه ۱۳۸۸/۰۷/۰۶ ] [ 17:50 ] [ سعید ]
|
||
| [ طراح قالب : پیچک ] [ Weblog Themes By : Pichak.net ] | ||